Het moment van Brabants mooiste is weer daar. We zijn weer uitgenodigd om te racen in Oud Gastel bij vrienden Wim en Ruud. Fleur is net 12 geworden en dat betekent dat we weer naar Brabant gaan.

In alle vroegte vertrekken we met z’n drieën naar Oud Gastel. Irma gaat vandaag mee op de fiets. Het word een echte familierace, heerlijk. Na twee uur rijden komen we rond half tien aan in Oud Gastel.

Als vanouds is er een plek voor ons gereserveerd bij het inschrijfbureau. Als we uitstappen eerst maar even hoi zeggen tegen Ruud. Daarna gaan we onze startnummers halen. Het was nog even wat werk, omdat we op de startlijst staan van de 1/8 en we willen graag de ¼ doen. Terplekke krijgen we een chip en ander startnummer en kunnen we uit gaan pakken. Eerst maar eens de buggy naar T2 brengen.  We wandelen die kant op en kijken ondertussen hoe het parcours loopt.  In T2 hebben we een eigen bushokje waar we de buggy klaar kunnen zetten. We zetten alles klaar en lopen dan terug naar de bus. Dan laden we de fietsen en de kano uit en maken ons klaar om naar de zwemstart te fietsen. Kano op de rug, Fleur in de roze racer en gaan. Met z’n drietjes fietsen we die kant op.

Als we bij de start zijn worden we meteen in de watten gelegd. Er word een parasol neer gezet om In de schaduw te zitten en dan blazen we langzaam de kano op. We zetten de fietsen klaar en dan wachten we op de start. 15 minuten voor de start worden geholpen naar de start. Fleur gaat in de kano, ik doen mijn wetsuit aan en dan gaan we te water. Irma mag mee in de volgboot en kan ons mooi in de gaten houden. We gaan weer de buitenkant liggen, zodat niemand last van ons heeft en wachten op de start. Zodra deze klinkt schieten we weg. Ik heb de slag snel te pakken en kan een mooi tempo volhouden. Vrij ontspannen zwem ik mijn rondje en na 19:36 kom ik weer bij de steiger aan. Irma vangt de kano op en neemt Fleur mee naar de roze racer. Ik ga het water uit en doe mijn wetsuit uit. De kano word door de vrijwilligers opgeruimd en naar de sporthal gebracht.

Als Fleur in de roze racer zit gaan Irma, Fleur en ik het fietsparcours op. Even kort op adem komen en de benen laten draaien, voordat we gaan knallen. Na 2 kilometer zijn de benen op spanning en gaan we los. Irma fiets met ons mee en dat is wel een stuk gezelliger dan alleen. Met zijn drietjes genieten we volop van de omgeving. Na 20 kilometer komt het centrum in zicht en maken we een rondje door Oud Gastel. Onder luid applaus en aanmoedigingen van Ruud en Wim beginnen we aan ons tweede rondje. Ook deze is weer genieten en een beetje afzien. Het tempo blijft hoog en na 1:31:27 komen we aan in T2. Vooraf even de benen losgedraaid voor het lopen en dan de wissel in.

In de wisselzone wissel ik van schoenen en Irma zet Fleur in de racebuggy. Wat een heerlijke ontspannen wissel zo met Irma haar hulp. Na een paar minuten zijn we klaar voor de afsluitende 10 kilometer lopen. Vooraf weer een loopplan gemaakt met als doel weer rond de 5:10 de kilometer te lopen. Ik vertrek op schema en merk al gauw dat het warm is op de looproute. Na een paar kilometer merk ik dat ik toch harder heb gefietst dan ik dacht. De warmte en de vermoeidheid beginnen langzaam aan hun tol te eisen. Als het eerst rondje erop zitten maken een rondje langs de finishzone. De mooie worden van Ruud en Wim geven weer een boost en vol vertrouwen gaan we de tweede ronde in. Na 6 kilometer komt de man met de hamer op visite. De snelheid loopt terug en het lopen kost steeds meer moeite. Ik besluit bij de waterpost te lopen om even goed te drinken en te koelen. We bijten door en voor ik het weet komt  de finish inzicht. De laatste kilometer besluit ik alles te geven en ga vol gas (voor zover mogelijk) naar de finish. Na iets meer dan 55 minuten zit het lopen erop en staan we onder de finish boog. Hier word Fleur nog even in het zonnetje gezet, vanwege haar verjaardag. Ze krijgt van Wim en Ruud een zak banaatjes en kikkertjes, haar favoriete snoepjes. Helemaal kapot loop in naar de fruitkraam voor een lekkere banaan. Irma komt ons al snel opzoeken om te feliciteren. Dat hebben we toch maar mooi even gedaan. Ook Ruud komt langs voor een praatje en natuurlijk een foto voor trikipedia. Net als we weg willen krijgen we nog een bos bloemen van de organisatie.

Als we weer een beetje bij zijn lopen we naar de sporthal om de nieuwe finishshirts en de kano op te halen. Als die binnen is halen we fietsen op en kunnen we de bus weer inpakken. Eenmaal alles erin kunnen we terug naar huis. Ik ben helemaal leeg en gelukkig wil Irma rijden. We bedanken iedereen en dan rijden we weer naar de polder. Wij hebben enorm genoten van deze en alle lieve vrijwilligers. Het voelt, ieder jaar, weer als een VIP behandeling. Echt een warm bad waar je in terecht komt. Vanaf deze plek willen we iedereen bedanken voor de aanmoedigingen, lieve woorden en alle hulp die we hebben gehad. Tot volgend jaar